Op een mooie zonnige ochtend in november 2017, na de eerste nachtvorst, samen met mijn vader foto’s gemaakt in het bos van ‘t Harde richting Nunspeet. We begonnen met wandelen naast de begraafplaats waar mijn moeder in juni van dat jaar is begraven. Wat een mooi begin, vol herinneringen en herdenken. En toen het pad op, waar het zonlicht zo prachtig mooi door de bomen schijnt en de schapen is een lichte mist nog rustig liggen. Het leek wel een stukje hemel op aarde. Daarna gingen we op stap naar een groter bos en waren aan het uitkijken naar herten, zwijnen… De grond was op veel plaatsen omgewoeld, het zou maar zo kunnen, dat er een groot beest tevoorschijn komt. Plotseling bleef mijn vader staan en wees naar de grond. Op zoek naar iets groots, zouden we dit mooie kleine beestje maar zo over het hoofd zien. Misschien is dat wel vaker zo in het leven, dat wij allemaal op zoek zijn naar grootse dingen, groots geluk en dat het echte grote, zit in het kleine dat voor je voeten ligt. Je zou er zo aan voorbijgaan. 