Al tijden volg ik Jentien Keijzer een psychologe, schrijfster, coach/trainster. En wat zei schrijft komt zo overeen met wat ik van mijn coach heb geleerd over ‘burn-out’. Hieronder vat ik haar artikel samen. Zij stelt dat de oorzaak van burn-out de optelsom is van gevoel dat niet gevoeld wordt. En dit achterliggende gevoel is meestal angst.
Angst is geen gevaar: vertel dat je lichaam maar!
Voor heel veel gelegenheden is de ‘fight-flight respons’ een hele adequate reactie. Alleen als er reële gevaren zin, is deze reactie functioneel. Er zijn feitelijk maar vier daadwerkelijke gevaren: hoogtes, bepaalde geuren en smaken (chemisch, brand, gas, etc.), snel naderende objecten en harde geluiden.. In al deze gevallen is ons stresssysteem van levensbelang om te overleven. Waar het misgaat , is dat dit systeem ook (onbewust) geactiveerd wordt wanneer we angst ervaren. Angst in de vorm van zorgen over de toekomst, zorgen over onze kinderen, zorgen over onze carrière, zorgen over….. Eigenlijk kunnen we ons overal zorgen over maken. En hoe subtiel die zorgen ook zijn, ons systeem maakt stresshormonen aan. Kleine beetjes cortisol druppelen ons systeem in en zetten ons aan tot een of andere variant van vechten of vluchten. Wanneer we langdurig op een laag niveau onder spanning staan, werkt cortisol cumulatief in ons systeem, het hoopt zich op in ons lichaam. Het put ons totaal uit, we raken fysiek afgemat, we kunnen niet meer. Onze onintelligente copingstijl met angst is de achterliggende oorzaak achter al onze burn-outs.
Angst is geen gevaar, angst is een gevoel. En gevoelens zijn niet gevaarlijk. Onze reactie op angst is wel hetzelfde als op gevaar: verzet. Angst is onderdeel van ons menszijn. Als je ‘ja’ zegt tegen het leven , zeg je ‘ja’ tegen angst.
Er is maar één manier, en dat is de dunne lijn tussen het ontkennen en het voeden van emoties of gevoelens, en die manier heet het ‘bestaansrecht geven’. Ofwel acceptatie, de wens opgeven dat de realiteit nu anders is dan dat hij is. Gewoon getuige zijn van je gevoel. Zelf die zorgzame, liefdevolle arm om je heenslaan om zo te laten weten: ‘Ik ben hier lieverd, ik luister en blijf bij je”. Die compassievolle, geduldige en begripvolle houding van jezelf naar jezelf, dát is wat we zo intens verlangen in ons leven.
Voor de overige tekst verwijs ik je naar de website van Jentien: www.jentienkeijzer.nl