In het kader van het eerste jaar van de Vrije Academie te Opheusden (Kunst in Begeleiding), ging ik in de module Figuratief verschillende zelfportretten maken. Het ging in mijn geval over de Kernkwaliteit schoonheid neerzetten. De valkuil die er bij hoort is perfectionisme dat verkrampt. De uitdaging is dicht bij mijn gevoel blijven.
In de module stond al dat Figuratief werken veel angst of woede kon oproepen. Daar kon ik me niet zoveel bij voorstellen, maar dat heb ik echt wel ontdekt. Bovenstaand portret is een combinatie van valkuil (verkramping) en uitdaging (dicht bij mijn gevoel blijven). Wat was ik boos op mezelf na de les. Heb dit werkstuk (en daarmee mijzelf) helemaal zitten afkraken. En de zin die veel bij mij opkomt is: ‘ik kan het niet’ .
Na een paar dagen van hevige strubbelingen, was ik zo boos op mezelf dat ik moest schilderen. Voor het slapen in pyjama, alle schilderspullen tevoorschijn gehad. En ik kon zo goed krachtig neerzetten wat ik voelde. En vond het resultaat ook nog heel mooi.
Daarna ben ik het schilderij als achtergrond gaan gebruiken bij het fotograferen. Met gedroogde rozen een hele mooie combi. Door niet voor de angst, de boosheid weg te lopen, die mag er zijn, is er uiteindelijk iets nieuws geboren. De foto’s die ik heb gemaakt zou ik graag willen gaan gebruiken voor rouw- of condoleance kaarten. Dat is een volgende stap.
