Afgelopen dinsdag heb ik zulke mooie foto’s gemaakt zowel in het bos van ‘t Harde als in Elburg, waar ik onderweg langskwam. Het was een prachtige dag met mist en opkomende zon en het had ‘s nachts voor het eerst gevroren deze winter. Wat een herinneringen komen boven aan de tijd dat ik ben opgegroeid in ‘t Harde, de middelbare schooltijd in Elburg en later het op kamers wonen in Elburg. Wat ik mij vooral herinner is eenzaamheid. Dat is wel een thema in mijn leven geloof ik. Een terugkerend thema. Misschien komt het wel net zolang terug, totdat ik hiermee goed heb leren omgaan en het echt, echt met mezelf heel goed kan vinden en niet me niet meer afhankelijk voel van anderen voor liefde/geluk. Ik wilde vroeger heel graag weg uit ‘t Harde, zo’n klein dorp en weinig te beleven. En als ik nu loop over de paden waar we als gezin veel fietstochten en wandelingen hebben gemaakt (wij hadden toen ook nog geen auto), dan zie ik een enorme schoonheid en het landschap is heel erg veilig/kleinschalig. De kleine afgebakende weilanden met oude paaltjes en (prikkel)draad, de koeien, schapen en soms kippen rond de boerenerven…. het is alsof de tijd er heeft stilgestaan. Dan overvalt me een weemoed naar een tijd die niet meer terug gaat komen en ik heb de schoonheid toen niet bewust gezien. En nu wel.
